اسنلر در قسمت اروپایی استانبول است. اسنلر یکی از مناطق استانبول است. این شهر در شمال با Gaziosmanpaşa، در جنوب Güngören، در جنوب شرقی با Zeytinburnu و در غرب با Bağcılar همسایه است. اسنلر از 18 محله تشکیل شده و مساحت آن 5227 هکتار است.
جمعیت: 520235 (TURKSTAT)
تراکم جمعیت: 8405 نفر در کیلومتر مربع
مساحت: 52.27 کیلومتر مربع
تعداد محله: 18
مختصات: 41°03'00، N°28'51
اسنلر در قسمت اروپایی استانبول است. اسنلر یکی از مناطق استانبول است. این شهر در شمال با Gaziosmanpaşa، در جنوب Güngören، در جنوب شرقی با Zeytinburnu و در غرب با Bağcılar همسایه است. اسنلر از 18 محله تشکیل شده و مساحت آن 5227 هکتار است.
در اواخر سال 1993 به منطقه تبدیل شد. منطقه ای که اسنلر در آن قرار دارد قبلاً در منطقه باکرکوی قرار داشت، اما زمانی که این منطقه تقسیم شد، ابتدا در Güngören قرار گرفت. بعداً به عنوان یک منطقه مستقل تأسیس شد.
اسنلر، بر خلاف مناطق اطراف، یک مرکز مسکونی است تا یک مرکز صنعتی. ترمینال اتوبوس بین شهری استانبول نیز در اسنلر واقع شده است.
این منطقه یک منطقه مسکونی از دوران بیزانس است. قدیمی ترین ساکنان این منطقه یونانی هایی هستند که در روستاهایی به نام های لیتروس (Esenler) و آواس (Atisalanı) ایجاد شده اند. دهکده های اسنلر یا آتیشالانی تا زمان فتح استانبول توسط ترک ها در دوران با شکوه بیزانس در دوران باستان روستاهای بیزانسی بودند و با پرورش محصولات کشاورزی مختلف به امپراتوری بیزانس کمک اقتصادی کردند و ساختار قومی آن با معاهده لوزان تغییر کرد. در دوره جمهوری، ترکها در روستاها ساکن شدند که با مهاجرت مردم یونانی الاصل به یونان، مهاجران مبادله جمعیت از مکودانیای شرقی، خالی شدند. لیتروس و آواس که سال ها به عنوان روستاهای مبادله ای باقی ماندند، نام خود را تا دهه 1930 حفظ کردند. با تغییری که در سالهای 1937-1940 ایجاد شد، لیتروس-اسنلر به ترکی آواس آتیسالانی ترجمه شد.
چاه های کنترل آب در جاده ایازما که اسنلر را به جاده داوودپاشا متصل می کند، Üçyüzlü که اکنون به عنوان گاراژ خودرو شهرداری استفاده می شود، فواره ایازما، سطح آب و کلیسای ویران شده در گاراژ به عنوان نمونه های معماری زیبا به نظر می رسند. پس از تخریب دیوارهای استانبول، زمین های این منطقه اهمیت نظامی پیدا کرد. تاریخچه منطقه را باید در تاریخ استانبول در نظر گرفت. این منطقه از نظر آثار تاریخی غنی در نظر گرفته نمی شود. فواره ها، قنات ها، ترازوی آب و فواره های عمومی متعلق به دوره بیزانس و عثمانی، بناهای تاریخی هستند که تا به امروز باقی مانده اند. از آنجایی که کتیبه های این آثار از بین رفته است، نمی توان در مورد تاریخ ساخت آن اطلاعاتی داد. اینها عبارتند از: طاق آواس، چشمه آتیشالانی، چشمه آتیشالانی، چشمه مندرس (چشمه مقدس لیتروس)، فواره یاووز سلیم و فواره ننه هاتون.