جمعیت: 413,797 (2009 - TURKSTAT)
تراکم جمعیت: 24660 نفر در کیلومتر مربع
مساحت: 16 کیلومتر مربع
تعداد محله: 19
مختصات: 41°04'19، 28°57'59

در سمت اروپایی استانبول است. از نقطه ای که نهر Kağıthane به شاخ طلایی می رسد به سمت شمال غربی گسترش می یابد. از شمال و جنوب با شیشلی، از غرب با بشیکتاش و از شرق با ایوب همسایه است. یکی دیگر از همسایگان جنوبی بی اوغلو است. همچنین ساحل بسیار کوتاهی به شاخ طلایی دارد. کاگیتانه که تا سال 1987 وضعیت روستایی وابسته به شیشلی را داشت، در سال 1987 به بخش تبدیل شد.

اولین بزرگراهی که از بسفر با پل بسفر و فاتح سلطان محمد عبور می کند از جنوب منطقه می گذرد و دومی از شمال می گذرد. از این میان، بزرگراه 01 (E5) با منطقه شیشلی در جنوب مرز تشکیل می دهد. بزرگراه 02 (TEM) جهت شرق به غرب را در بخش شمالی منطقه Kağıthane دنبال می کند. در بزرگراه دیگری که بین دوراهی Okmeydanı و Hasdal کشیده شده است، بزرگراه های 01 و 02 را به هم متصل می کند. اسامی 16 محله ای که این منطقه را تشکیل می دهند به شرح زیر است: چاگلایان، چلیک تپه، خانه های ایمنی، گل تپه، گورسل هارمانتپه، حریت، مرکز، اورتابایر، سنایی، سایرانتپه، شیرین تپه، طلعت پاشا، تلسیزلر، یحیی کمال و یشیل.

افسانه‌ای وجود دارد که توسط دیونیسوس بیزانسی نقل شده است مبنی بر اینکه اولین سکونتگاه در شاخ طلایی، که اولین هسته استانبول امروزی است، در کنار محراب Semystra، جایی که نهرهای Alibeyköy و Kağıthane به شاخ طلایی می‌ریزند، قبل از پایه‌گذاری تأسیس شد. بیزانس که اولین هسته استانبول است و منابع تاریخی شایعه ای را که دیونیسوس بیزانسی منتقل کرده است تأیید می کند. Kagithane، یکی از روستاهایی که در مجاورت دیوارهای شهر استانبول ایجاد شده است، برای اولین بار در سال 626 روی صحنه تاریخ ظاهر شد.

نهر Kağıthane و اطراف آن، که نام خود را به منطقه Kağıthane داده است، یک گردشگاه معمولی در دوره بیزانس و یک مکان تفریحی محبوب در دوره عثمانی بود. سلاطین هر از گاهی در این محیط به شکار می رفتند. XV. از قرن نوزدهم، Kağıthane که به خاطر زیبایی‌های طبیعی و بیشه‌های خود مشهور است، به یک مکان تفریحی بسیار محبوب تبدیل شده است و این ویژگی را برای قرن‌ها حفظ کرده است. این دوبیتی از نفی، شاعر معروف قرن نوزدهم، هویت کاگیتانه را در آن قرن نشان می دهد.

"صحن-ای کاغیتان آخرالزمانی دنیا اینجاست.
این تعمق با زیبایی هایی است که به بهشت ​​بازگشته اند.»

به خصوص در قرن هفدهم یکی از محبوب ترین مناطق تفریحی مردم بود. در قرن هجدهم، در دوران لاله‌ها به محبوب‌ترین مکان استانبول تبدیل شد. در این دوره بود که کوشک سدآباد ساخته شد و اطراف آن با حوض و باغ آراسته شد. گفته می شود در این دوره حدود 100 عمارت بزرگ و کوچک در Kağıthane ساخته شده است. بسیاری از اینها در جریان شورش حامیان هلیل که دوره لاله‌ها را «نقطه‌دار» کرد، نابود شدند.

پس از دوران لاله ها، کاگیتانه که به عنوان یک منطقه تفریحی بسیار محبوب بود، به ویژه در دهه 30 با اجرای طرح شهر پروست که شاخ طلایی و اطراف آن را به عنوان یک مرکز صنعتی نشان می داد، ویژگی های طبیعی خود را از دست داد. . جریان Kağıthane که با آب درخشان و تمیز خود زندگی را به محیط زیست می بخشد، پس از شروع دود شدن دودکش های کارخانه به منبعی تبدیل شده است که محیط را آلوده می کند.

تنها بقایای اولیه برخی از ساختمان ها از منطقه پیک نیک قدیمی Kağıthane که در دهه 1940 به دلیل آلودگی شدید طبیعت ویران شد، باقی مانده است. بیشتر ساختمان ها در منطقه II. برای ساخت تأسیسات مؤسسات مختلف دولتی در طول جنگ جهانی دوم تخریب شد و بقیه به دلیل بی توجهی به پوسیدگی رها شد. در چارچوب پروژه سعدآباد که امروزه نیز در حال انجام است، تلاش می شود تا تفرجگاه Kağıthane "سدآباد" را به شکوه سابق خود تبدیل کند و استانبول را دوباره به مرکز جاذبه تبدیل کند.